نایلون ماده خام PA است که معمولاً به عنوان نایلون شناخته می شود، فیلامنت رایج است، الیاف پنبه ماده خام PP است و پلی پروپیلن اصلاح شده بیشتر برای الیاف اصلی استفاده می شود. تفاوت خاص بستگی به دسته مورد استفاده دارد. به طور کلی، پنبه و نایلون مواد غیرجذب هستند، بنابراین تفاوتی در جذب آب وجود ندارد.
رسانایی آب، چون PP اصلاح شده دارای نقطه ذوب پایین و گرمانرم خوب است، پردازش آن آسان است. معمولاً در الیافی مانند نخ های مثلثی استفاده می شود. بنابراین می توان گفت این ماده اولیه خاصیت فتیله ای دارد و می تواند آب را تخلیه کند تا لباس هایی که زود خشک می شوند. همین اصل می تواند برای گرم نگه داشتن و عمل بر روی پرکردگی های مختلف نیز استفاده شود. نایلون نیز در صورت تولید خاص می تواند این جلوه ویژه را داشته باشد، اما قیمت بالای نایلون باعث سهولت استفاده از ویژگی های الیاف آن در پروژه های دیگر می شود. تا اونجایی که من میدونم همچین تولیداتی هست ولی کم هستن.
مزیت برجسته نایلون این است که مقاومت سایشی آن نسبت به سایر الیاف، 10 برابر بیشتر از مقاومت سایشی پنبه و 20 برابر بیشتر از پشم است. افزودن جزئی فیبر پلی آمید به پارچه مخلوط می تواند مقاومت سایشی آن را تا حد زیادی بهبود بخشد. هنگامی که به 3-6٪ کشیده می شود، میزان بازیابی الاستیک می تواند به 100٪ برسد. می تواند ده ها هزار بار خم شدن را بدون شکستن مزه مزه کند. استحکام الیاف پلی آمید 1-2 برابر بیشتر از پنبه، 4-5 برابر بیشتر از پشم و 3 برابر قوی تر از الیاف ویسکوز است.
وزن مخصوص پنبه سبک تر است، اما فاصله استفاده شده برای پارچه ها زیاد نیست. کم رنگ شده، نایلون بهتر است. استحکام، نایلون بهتر است، پنبه به راحتی تغییر شکل می دهد.
در واقع، اگرچه نایلون و پنبه بسیار متفاوت هستند، اما مکان های زیادی وجود ندارد که بتوان آنها را از نظر پارچه مقایسه کرد. با توجه به دسته بندی های مختلف، نایلون بیشتر برای لباس های زیر بدون درز، تار بافندگی با سرعت بالا، جوراب های ابریشمی، و تولید ژاکت و غیره استفاده می شود. تولید مواد ضد آب و سایر مناطق. از الیاف پنبه بیشتر در تولید پارچه های پرکننده و مخصوص استفاده می شود. تلاقی دو ماده اولیه زیاد نیست.