تفاوت نایلون و پلی استر

تفاوت بین نایلون و پلی استر به شرح زیر است:

1. ظاهر و ساختار متفاوت

نایلون دارای درخشندگی مات است، سطح آن مانند لایه ای از موم است و رنگ آن روشن نیست. دست احساس سفت می کند و پارچه پس از فشرده شدن سفت می شود. چین ها وجود دارد و می تواند به آرامی به شکل اولیه خود بازگردد. نخ های تار و پود دوام بالایی دارند.

پلی استر از ابریشم با حس قوی و درخشش درخشان تقلید می کند، اما به اندازه کافی نرم نیست، جلوه درخشانی دارد، احساس دست صاف، صاف و کشسانی خوبی دارد. پس از فشردن سطح ابریشم، آن را بدون چین و چروک آشکار شل کنید. پس از خیساندن تار و پود در آب، به راحتی پاره نمی شوند.

2. کاربردهای مختلف

پارچه نایلونی جذب رطوبت بهتری دارد، بنابراین لباس های ساخته شده از نایلون راحت تر از لباس های پلی استر پوشیده می شوند. مقاومت خوبی در برابر پروانه و خوردگی دارد. پارچه نایلونی پارچه ای سبک و مناسب برای ساخت لباس های کوهنوردی، لباس های زمستانی و ... می باشد.

پارچه پلی استر رطوبت سنجی ضعیفی دارد و هنگام پوشیدن حس گرفتگی دارد. در عین حال شارژ شدن آن با الکتریسیته ساکن و گرد و غبار آلوده آسان است که بر ظاهر و راحتی آن تأثیر می گذارد. با ترموپلاستیسیته می توان آن را به دامن های چین دار با چین های بادوام تبدیل کرد.

3. مواد تشکیل دهنده مختلف

الیاف پلی استر-پلی استر. ویژگی های آن تنفس خوب و حذف رطوبت و همچنین مقاومت قوی در برابر اسیدها و قلیاها و مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش است. به طور کلی، پارچه های با مضرب 75D پلی استر هستند. به عنوان مثال، 75D، 150D، 300D، و 600D همه پلی استر هستند. ظاهر پارچه تیره تر و زبرتر از نایلون است.

نایلون نایلون، الیاف پلی آمید. ویژگی های آن استحکام بالا، مقاومت در برابر سایش بالا، مقاومت شیمیایی بالا و مقاومت در برابر تغییر شکل خوب و مقاومت در برابر پیری است. به طور کلی، پارچه با مضرب 70D نایلون است. به عنوان مثال، 70D، 210D، 420D، و 840D همه مواد نایلونی هستند. براقیت پارچه روشن تر است و دست صاف تر می شود. نایلون خاصیت ارتجاعی بهتری دارد.

4. عملکرد متفاوت

ویژگی اصلی پلی استر پایداری خوب است. به طور کلی، افزودن مقدار کمی پلی استر به لباس می تواند به ضد چروک و انعطاف پذیری لباس کمک کند. عیب آن این است که به راحتی ثابت است و به راحتی می شود.

نایلون، در نزدیکی شعله، به سرعت پیچ خورده و به صورت ژل سفید ذوب می شود. ذوب می شود و می ریزد و در شعله حباب می زند. هنگام سوختن هیچ شعله ای وجود ندارد. ادامه سوختن دور از شعله دشوار است. بوی کرفس متصاعد می کند. بعد از سرد شدن به رنگ قهوه ای روشن در می آید. مواد مذاب به راحتی آسیاب می شوند. شکسته.